کریستی براون - فرشته-all is nothing ; nothing must end

یک بار وقتی که می‌خواستم از دانشگاه انصراف بدهم و یک سالی خانه‌نشین بودم و مدام آهنگ ابی را گوش می کردم که حالا دیگه تو رو داشتن خیاله

یک بار هم وقتی که به زندگی فرشته فکر می‌کردم که ساعت‌ها، روز‌ها، هفته‌ها،‌ ماه‌ها، سال‌ها سقف را نگاه می‌کند

یک بار هم وقتی که به زندگی فرشته فکر می‌کردم که ساعت‌ها، روز‌ها، هفته‌ها،‌ ماه‌ها، سال‌ها دیوار را نگاه می‌کند

یک بار هم وقتی که به زندگی فرشته فکر می‌کردم که ساعت‌ها، روز‌ها، هفته‌ها،‌ ماه‌ها، سال‌ها تلویزیون نگاه می‌کند

نوشتن درباره‌‌ی زندگی فرشته برایم سخت نیست غیرممکن است

یک بار هم وقتی که دکتر مدارا گفت ما بهش میگیم اس‌ام‌ای
یک بار هم وقتی کریستی براون با دندان سفره روی میز را گرفت کشید
یک بار هم وقتی تگرک می بارید و من جاده مهران را قدم میزدم و همسایه مان سوارماشینش کرد من را و هیچی نگفت

خیلی وقت‌ها این وبلاگ برایم جایی بوده که زخم‌هایم را باز کنم نمک بریزم رویشان و زجر بدهم خودم را؛ خودآزار بوده‌ام همیشه؛‌ هستم هنوز؛ فیلمی دیده‌ام که بسیار مایه دارد برای اینکار؛ بهانه‌ی خطرناکیست؛ آنقدر که خودم هم می‌ترسم درباره‌اش بنویسم

فقط دعوتتان می‌کنم به تماشایش

برنده اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول برای دنیل دی لوییس

نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای جیم شریدان

نامزد اسکار بهترین فیلم

نامزد اسکار بهترین فیلمنامه

پای چپ من: داستان کریستی براون

محصول 1989 ایرلند و بریتانیا

کارگردان: جیم شریدان