مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر

در زندگی‌نامه برادران تاویانی می‌خوانیم که دیدن فیلمی از روسلینی باعث شده که آنها به فیلمسازی روی بیاورند و شاید همین موضوع بی تاثیر نبوده باشد که سالی که روسلینی رییس هیات داوارن کن بوده  (سال 1977) اعضای هیات داوارن که در بینشان کارلوس فوئنتس و پالین کیل هم بودند در حضور رابرت آلتمن با سه زن، ویم وندرس با دوست آمریکایی، آنگلوپولوس با شکارچیان، مارگریت دوراس (بله مارگریت دوراس!) با Le camion، ریدلی اسکات با The Duellists،‌ ماریو مونیچلی با یک مرد کوچک متوسط و …نخل طلا را به برادران تاویانی دادند.

پدر سالار با همه تعریف‌ها و تمجیدهایی که نثارش شده فیلمی نبود که انتظارش را داشتم. معمولا هم اقتباس‌های سینمایی از آثار فاخر ادبی (آب بابا ارباب را واقعا می‌توان به راحتی یک اثر فاخر دانست) خیلی موفق از آب در نیامده‌اند همانطور که مثلا اقتباس کوروساوای بزرگ از ابله کار ضعیفی بود. روحی که در رمان "آب بابا ارباب" هست هرگز در فیلم برادران تاویانی نیست.

- عنوان مطلب از مولانا جلال‌الدین بلخی