show must go on

گرازکش را تکیه داد به دیوار و با سر اشاره کرد که کارش را شروع کند. کارش که تمام شد برای زن تعریف می‌کرد که گرازکُش را از دست‌فروشی با سبیل‌های پهناور خریده؛ چانه زده و از 400 دلار آورده بوده قیمت را سر 250 دلار؛ با صدایی که از مسیر سبیل‌ها رد می‌شده گفته "اگر ریال می‌دادی کمتر ضرر می کردم” و این را با همان لهجه غلیظ و قاتی عربی-کردی گفته. دروغ می‌گفته، آدم از مال دزدی که ضرر نمی‌کند. “مال دزدی” را که می‌گفت خندیده بود، نه آنجور بلند.

پ.ن: ایده‌ی این متن نوشتن ِ داستانی بود که حتما از دو کلمه‌ی خاص استفاده شده باشد در آن؛ کلمه‌های من یکی انجیر بود یکی کاندوم. توی متن اولیه گرازکش تکیه داده میشد به درختی که جلوتر می فهمیدیم درخت انجیر است و مرد از زن می پرسد با خودش کاندوم اورده یا نه؛ توی متن های بعدی یک بار دسته‌ی گراز کش از چوب درخت انجیر بود و زن از کاندوم های دهنی استفاده می کند و آنقدر مثل زخمی که بخارانیش بخارانیش بخارانیش این متن عوض شد که شد این بی انجیر و بی کاندوم