خلیل

توی فرودگاه یکی صدا می‌کرد "خلیل! خلیل!” رد صدا را که گرفتم دیدم با من است – از این جمله‌ی "رد صدا را که گرفتم" خیلی خوشم می‌آید مخصوصا که بلافاصله بعدش فعل "دیدم" می‌آید؛ اینکه گردن آدم از گوشش فرمان بگیرد بچرخد و مسیر نگاه بیفتد سمت صدا ترکیب فوق‌العاده‌ای است آنقدر که می‌توانم این پست را همینجا تمام کنم - رد صدا را که گرفتم دیدم با من است و اما من که خلیل نبودم؛ توی تمام اسم‌هایی که از زمان "روسپیگری" و بعدا "زیستن در کله‌ی تباه‌شده‌ی یک اسب" بودم سرچ کردم خلیل تویشان نبود؛ به‌هر حال خلیل من بودم و باید چمدانم را باز می‌کردم مبادا با خودم مخدر یا محرک می‌داشتم؛ توی فرودگاه ایران هم وقتی به متصدی گیشه ارزی بانک گفتم از بین سه نفری که با هم آمدیم برای اکسچینج پول فقط از من کارت پرواز خواستی گفت آن دو تای دیگر سن‌و‌سال‌دار بودند و بهشان نمی‌آمد دلال باشند یعنی به قیافه‌ی من می‌آید دلال باشم؟ خلیل باشم با مواد مخدر جاسازی شده توی برسم مثلا؟