نازارین

تازگی‌ها زیاد آدم‌هایی به پستم می‌خورند که دارند برای فقرا کمک غذایی و لباسی و نقدی و هرجور دیگری جمع می‌کنند؛ به آخرینشان گفتم کمک کردن فقط همین نیست؛ چظور وقتی من خودم که نه فقیر بودم و نه گرسنه و نه بی لباس و چقدر به کمک نیاز داشتم همه تنهام گذاشتند و حالا هرروز کسی به بهانه ای اننتظار دارد کمکش کنم. نه داداش؛ خدا روزیتو جای دیگه‌ای بده

ولتر بود اگر اشتباه نکنم که جایی گفته بود (نقل به مضمون) که مسیحیت حتما یک دین آسمانی است وگرنه چیزی به این مزخرفی انقد عمر نمی کرد.

سال 1959 در جشنواره کن که تروفو چهارصدضربه را داشت و آلن رنه هیروشیما عشق من را، بونوئل همان چیز مزخرفی که ولتر گفته بود را به شکلی دوپهلو در نازارین نشان داد که البته نخل طلا را هیچکدام نبردند.

 

فرانسیسکو رابال در نازارین

Nazarin

محصول 1959 مکزیک

94 دقیقه سیاه‌سفید

نوسنده و کارگردان: لوییس بونوئل